Menu
Domowy Kościół jako wspólnota małżeństw gromadząca się przy parafii Miłosierdzia Bożego w Lublinie rozpoczęła swoją działalność w 1994 roku. W 2010 roku część małżeństw przeszła do nowo tworzącej się parafii św. Jana Pawła II w Lublinie, a w 2017 roku do parafii św. Marcina w Zemborzycach, inicjując powstanie nowych wspólnot DK. Obecnie na terenie naszej parafii działają 2 kręgi małżeństw DK oraz 1 tzw. krąg pilotowany.
Do wspólnoty DK mogą przystąpić wszystkie małżeństwa sakramentalne bez względu na wiek. Zapraszamy małżeństwa, które pragną pogłębiać jedność sakramentalną poprzez budowanie indywidualnej i małżeńskiej jedności z Panem Bogiem. Spotykamy się w ramach co miesięcznych spotkań w kręgach (4-7 małżeństw) oraz Rejonowych Dni Wspólnoty w parafiach. Pomagamy sobie wzajemnie, wspierając się w trudnościach oraz dzieląc się radościami.
Jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. Domowy Kościół łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame tworząc właściwą dla siebie drogę (Zasady Domowego Kościoła, 2).
Założycielem Domowego Kościoła jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987). W rozwoju ruchu ściśle współpracowała z nim siostra Jadwiga Skudro (1914-2009) ze Zgromadzenia Sióstr Sacré Coeur. Duchową Kolebką Domowego Kościoła jest Krościenko nad Dunajcem, gdzie w 1973 roku odbyły się pierwsze oazy rodzin (Zasady Domowego Kościoła, 3).
Domowy kościół zwraca szczególna uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim (Zasady Domowego Kościoła, 10).
„W sakramencie małżeństwa to Bóg czyni siebie gwarantem i zobowiązuje się dokonać tego, co znaki sakramentalne wyrażają i co jest w nich celebrowane, mianowicie ukształtowania jedności z dwojga różnych”.
Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła jest realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami – darami. Są to:
Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do Chrystusa (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary).
Małżeństwa należące do Domowego Kościoła wezwane są do posługi na rzecz własnej rodziny, posługi rozumianej jako budowanie wspólnoty wiary, nadziei i miłości. Wspólnoty, w której świadomość, że wszyscy jej członkowie są dziećmi Jedynego Boga i stąd posiadają swą niepowtarzalność oraz godność, bez względu na wiek i stopień rozwoju. Taka świadomość uzdalnia do wielkodusznej postawy służby na rzecz rodziny i poszczególnych jej członków, a także przyjmowania daru służby od innych. Wtedy wspólnota rodzinna staje się wielką szansą dla wszechstronnego rozwoju człowieka – jego wzrastania w Bogu, poznawania prawdy o sobie samym, uczenia się miłości.
Więcej informacji na stronach: www.dk.oaza.pl oraz http://lublin.oaza.pl/
